Przejdź do zawartości

Pogoń Lwów (piłka nożna)

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy klubu piłkarskiego. Zobacz też: Pogoń Lwów – ujednoznacznienie.
Pogoń Lwów
LKS Pogoń Lwów
Ilustracja
Pełna nazwa

Lwowski Klub Sportowy
Pogoń Lwów

Przydomek

Pogończycy, Poganiacze[1], Pogoniarze

Barwy

czerwono-niebiesko-białe[2]

Data założenia

1904
jako Klub Gimnastyczno-Sportowy
IV Gimnazjum[3]

Debiut w najwyższej lidze

3 kwietnia 1927

Data rozwiązania

1939

Data reaktywacji

2009

Liga

Premier Liga Obwodu Lwowskiego (IV poziom)

Państwo

 Ukraina

Adres

ul. Ak. Kuczera 20/2 (biuro)[4]

Stadion

Park Sportowy
imienia Marszałka Polski
Edwarda Śmigłego-Rydza
(do 1939)

Prezes

Marek Horbań

Trener

Witalij Łobasiuk

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Pogoń Lwów – polski klub piłkarski z siedzibą we Lwowie. Kontynuator tradycji powołanego wiosną 1904 roku w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie piłkarskiego Klubu Gimnastyczno-Sportowego IV Gimnazjum, działającego od 1907 do 1939 roku pod nazwą LKS Pogoń i reaktywowanego w 2009. Obecnie zajmuje 34. miejsce w tabeli wszech czasów polskiej ekstraklasy[5], będąc zarazem jednym z najbardziej utytułowanych przedwojennych polskich klubów piłkarskich (cztery tytuły mistrza Polski).

Lwowski Klub Sportowy był współzałożycielem Związku Polskiego Piłki Nożnej przy związku austriackim, Polskiego Związku Piłki Nożnej i mistrzostw Polski. W roku 1909 Pogoń założyła klub sportowy JKS Jarosław. Był on filią Pogoni do 1914 roku i funkcjonował pod nazwą Pogoń Jarosław[2]. Drużyna piłkarska Pogoni do roku 1939 działała jako jedna z sekcji wielosekcyjnego LKS. Obecnie prócz futbolowej istnieje tylko sekcja kolarska[6].

Pogoń, obok Warszawianki, jest jedynym polskim klubem, który nigdy nie spadł z ekstraklasy[7]. W 1938 roku Związek Polskich Związków Sportowych przyznał Pogoni tytuł „najlepszego i najbardziej zasłużonego klubu sportowego w Polsce”[8].

We współczesnej Polsce do tradycji lwowskiej Pogoni odwołują się Polonia Bytom, Pogoń Szczecin, Odra Opole, Piast Gliwice, Odra Wodzisław Śląski[9] i Pogoń Prudnik[10].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Lata 1904–1914

[edytuj | edytuj kod]
Eugeniusz Piasecki, założyciel pierwszych we Lwowie drużyn piłkarskich, pierwszy prezes Pogoni

Pierwsze drużyny piłkarskie wśród uczniów C. K. IV Gimnazjum we Lwowie powstały w 1900[3]. Ich założycielem był nauczyciel gimnastyki Eugeniusz Piasecki. Piłkarze rozegrali w tymże roku mecze towarzyskie na terenie Lwowskiego Klubu Cyklistów (1:1 i 0:0 z gospodarzami). Jednak dopiero w 1904 drużyny uczniowskie przyjęły oficjalną nazwę: Klub Gimnastyczno-Sportowy uczniów IV-ego Gimnazjum[3]. Wówczas po raz pierwszy drużyna zagrała też mecz wyjazdowy – w krakowskim Parku Jordana (0:3 z miejscowymi studentami). Na przełomie lat 1906 i 1907 młodzież postanowiła się usamodzielnić i powołać do życia niezależny klub z własnym statutem. Rozpoczęto rozmowy na temat fuzji z Lechią[11]. W 1907 uzgodniono nazwę (Lwowski Klub Sportowy "Pogoń"; zaproponował ją Maksymilian Dudryk[12]) i barwy klubowe – biało-czerwono-niebieskie[11]. Na czele klubu stanął dr Piasecki. Głównym sponsorem został Ludwik Kuchar, właściciel sieci kin we Lwowie i Krakowie[13], którego synowie Tadeusz, Władysław, Wacław, Mieczysław byli zawodnikami Pogoni. Z tego względu dla Pogoni przyjęto określenie Klub Kucharów[14].

Mecz Pogoń Lwów – Lechia Lwów, 1910

1907 rok przyjmowano za rok założenia klubu do czasu odzyskania w 1918 przez Polskę niepodległości. W 1908 uchwalono statut (pierwszy na ziemiach polskich statut klubu lekkoatletyczno-piłkarskiego) i wydzierżawiono boisko za rogatką stryjską (na Bednarówce[15]). Od 1913 znajdowała się tam (przy ul. Stryjskiej) także siedziba klubu. W pierwszych latach działalności sekcja piłkarska regularnie rozgrywała mecze z drużynami lwowskimi (przede wszystkim Czarnymi, Lechią i Hasmoneą) oraz z krakowskimi (głównie Wisłą i Cracovią). W 1909 piłkarze pojechali pierwszy raz za granicę Galicji, do Koszyc, i przegrali 0:5 z Kassai Athletikai Klub. Rewanż grany we Lwowie zakończył się wygraną Węgrów 4:1[16]. Odtąd coraz częściej grano z klubami austriackimi, czeskimi, śląskimi czy węgierskimi. W 1910 Pogoń wstąpiła do Austriackiego Związku Piłki Nożnej, a w 1911 była współzałożycielem Związku Polskiego Piłki Nożnej[17].

W 1913 Pogoń brała udział w organizowanych przez ZPPN mistrzostwach Galicji. Zajęła w nich trzecie (ostatnie) miejsce, za Cracovią i Wisłą[18]. W 1914 wymienione wyżej kluby, a także Czarni, należały do I klasy Austriackiego ZPN. Wzięły one udział w kolejnych mistrzostwach Galicji, których jednak nie dokończono z powodu wybuchu wojny światowej[19].

Lata 1915–1926

[edytuj | edytuj kod]
Marszałek Józef Piłsudski w otoczeniu zawodników Pogoni Lwów i Wisły Kraków na stadionie Wisły, rok 1924
Mistrzowska Pogoń z 1926
Drużyna Pogoni w 1926

W czasie Wielkiej Wojny w Pogoni nadal grano w piłkę[20], a do Lwowa w dalszym ciągu przyjeżdżały drużyny z innych miast, również zagranicznych[21]. Podejmowano też zespoły wojskowe (legionowe).

Od listopada 1918 wielu zawodników Pogoni walczyło w wojnie polsko-ukraińskiej, wielu z nich poległo. Baterią I Lwowskiego Pułku Artylerii, zwaną potem Pogonią, dowodził porucznik Tadeusz Kuchar[12]. Na liście sportowców, którzy oddali życie w walce o niepodległość znajduje się 57 członków LKS Pogoń.

W dniu 18 maja 1919 Pogoń rozegrała pierwszy mecz w historii niepodległej Polski, zwyciężając zespół 5 pułku piechoty 9:3 (pięć goli zdobył Wacław Kuchar)[14].

W 1920 klub wystartował w mistrzostwach okręgu lwowskiego, co miało stanowić eliminację do turnieju finałowego o mistrzostwo Polski. Eliminacji nie zdołano dokończyć przed wybuchem wojny polsko-bolszewickiej[22]. Rok później rozgrywki przeprowadzono do końca i mistrzem kraju została Cracovia. Pogoń sklasyfikowano na 4. miejscu. W 1922 drużyna ze Lwowa była już najlepsza. O tytule zespołu prowadzonego przez austriackiego trenera Karla Fischera przesądziła wygrana rywalizacja z Wartą Poznań (1:1 i 4:3). Rok później lwowiacy obronili tytuł, w finale pokonując Wisłę z Krakowa (3:0, 1:2 i 2:1)[23]. W 1923 Pogoń po raz trzeci z rzędu zwyciężyła w rozgrywkach okręgu lwowskiego (klasa A)[24]. W 1924 Polski Związek Piłki Nożnej odwołał MP, chcąc zapewnić dobre warunki reprezentacji Polski, przygotowującej się do występu na paryskiej olimpiadzie[25]. Do Lwowa przyjeżdżało wówczas wiele czołowych drużyn europejskich (m.in. z Jugosławii, Austrii, Czechosłowacji, Niemiec i Danii). W listopadzie w Krakowie doszło do nieoficjalnego meczu o mistrzostwo Polski. LKS pokonał wtedy Wisłę 3:2.

W sezonie 1925 Pogoń, tylko raz remisując, zdobyła trzeci z rzędu tytuł najlepszej drużyny w kraju i otrzymała na własność Puchar Ministerstwa Zdrowia[26]. Wkrótce klub opuścił trener Fischer, a także Emil Görlitz i Józef Słonecki, którzy wyjechali do Włoch i podpisali kontrakt z Ederą Triest. Byli pierwszymi polskimi zawodnikami, którzy przeszli na zawodowstwo[27]. W 1926, pomimo trudnej sytuacji finansowej, udało się Pogoni zdobyć czwarte z rzędu mistrzostwo. W decydującym meczu Pogoń pokonała Polonię Warszawa 2:0[28].

Lata 1927–1939

[edytuj | edytuj kod]
Michał Matyas, najlepszy ligowy strzelec Pogoni

W 1927 powołano Ligę, zrzeszającą największe polskie kluby. W pierwszym sezonie jej istnienia klub ze Lwowa uplasował się na czwartym miejscu w tabeli. Miał szansę na podium, jednak po zatargu z Ligą pozbawiono go możliwości rozegrania meczów czterech ostatnich kolejek i zweryfikowano je jako walkowery[29]. Na początku 1928 w klubie doszło do wielu zmian organizacyjnych. Zarówno klub, jak i drużynę piłkarską dopadł kryzys[30]. Na ławkę trenerską wrócił Fischer, lecz na krótko. Ligę ukończono na szóstej pozycji. 1929 był najgorszym w historii klubu[31]. Piłkarze musieli walczyć o utrzymanie się na poziomie ligowym. Kluczowy był październikowy derbowy mecz z Czarnymi. Zamykająca wówczas tabelę Pogoń wygrała 2:1, a w kolejnych czterech spotkaniach zdobyła sześć punktów, co sklasyfikowało ją na dziewiątym miejscu w lidze[32]. Rok później Pogoniarze zajęli siódme miejsce w stawce.

Piłkarze Pogoni w 1936

Przed startem rozgrywek w 1931 zespół odmłodzono i jednocześnie wzmocniono. Przy nierównej formie wystarczyło to do czwartej pozycji na finiszu rozgrywek. Osłabły za to kontakty międzynarodowe[33]. W sezonie 1932 Pogoń sięgnęła po wiceprymat w kraju, ustępując tylko punktem Cracovii. Stało się tak m.in. z powodu walkowera, jaki otrzymali krakowianie po grze w meczu Pasów z Czarnymi nieuprawnionego zawodnika[34]. Podobny, z perspektywy LKS, przebieg miały kolejne rozgrywki. Tym razem lwowiacy dali się o punkt wyprzedzić Ruchowi Hajduki Wielkie. Następna edycja MP nie była już dla Pogoni tak pomyślna – była ona bowiem ostatecznie szósta. Drużyna odbyła za to tournée po Francji i Belgii (wygrała m.in. z wicemistrzem Belgii, Daring Bruksela 2:1)[35]. W rozegranym 15 września 1934 towarzyskim meczu we Lwowie Pogoń zwyciężyła też 5:3 AC Milan[36]. W 1935 lwowiacy ponownie zdobyli srebrne medale, ponownie przegrywając o punkt z Ruchem.

Kolejny sezon nie był udany – Pogoń zajęła szóste miejsce w tabeli. Jeszcze gorzej było w 1937, kiedy to zespół znów bronił się przed spadkiem[37]. Skończyło się na ponownym szóstym miejscu. Rok później drużyna poprawiła się o jedną pozycję w tabeli. W dniach 28-29 maja 1939 odbył się turniej na 35-lecie klubu. Z tej okazji wydawano odznakę jubileuszową[38]. Wygrała go Cracovia przed Wisłą, Pogonią i Junakiem Drohobycz. Na 16 lipca 1939 zaplanowano mecz towarzyski Pogoni Lwów z algierską drużyną Union Sportive Musulmane Oranaise (USiMO) z Oranu[39]. W sezonie 1939 rozgrywek z powodu wybuchu II wojny światowej nie dokończono. 31 sierpnia 1939 Pogoń zajmowała trzecią pozycję w tabeli[40]. Ostatni mecz rozegrała w Warszawie z Polonią (1:2)[27]. Działalność klubu zawieszono.

Po 1945

[edytuj | edytuj kod]

Polacy ze wschodnich ziem zabranych, przede wszystkim ze Lwowa, znaleźli się po wojnie wśród animatorów piłki nożnej na ziemiach zachodnich. W oparciu o byłych piłkarzy Pogoni (m.in. Michała Matyasa) odtworzono w Bytomiu – gdzie osiedliło się wielu lwowiaków – Polonię[41]. Klub przyjął niebiesko-czerwone barwy Pogoni Lwów. Na cześć lwowskiego klubu barwy takie przyjęły także Pogoń Szczecin, Piast Gliwice, Odra Wodzisław i Odra Opole[13], natomiast Pogoń Prudnik nawiązała do tradycji Pogoni Lwów swoją nazwą[10]. Wacław Kuchar i Matyas pełnili po wojnie funkcje selekcjonera reprezentacji.

Lata 2009–2020

[edytuj | edytuj kod]
Pogoń po zdobyciu mistrzostwa Lwowa w 2010

Inicjatywa zjednoczenia młodzieży polskiej we Lwowie wokół sportu powstała w 2007. Rozpoczęły się wtedy pierwsze treningi piłkarskie na hali sportowej lwowskiego Uniwersytetu Medycznego. W treningach brali udział studenci narodowości polskiej. We wrześniu 2008 otrzymali oni dotację na swoją działalność ze strony Fundacji „Semper Polonia". Z otrzymanych środków opłacono wynajem hali sportowej na zajęcia. Pod koniec 2008 członkowie klubu wystąpili z pomysłem rejestracji organizacji i przyjęcia nazwy LKS Pogoń Lwów[12]. W styczniu 2009 – dzięki staraniom młodych Polaków mieszkających i studiujących we Lwowie, wsparciu Konsulatu RP we Lwowie (z konsulem Grzegorzem Opalińskim) i Fundacji "Semper Fidelis", która przekazała dotację na działalność – Lwowski Klub Sportowy Pogoń został reaktywowany[13]. Drużyna Pogoni rozgrywała swoje mecze najpierw w szkolnych halach. W kwietniu zaczęto wynajmować boisko od ukraińskiego klubu Dynamo. Klub formalnie zarejestrowano w sierpniu. 10 października doszło do oficjalnej inauguracji: odprawiono mszę w katedrze lwowskiej, złożono kwiaty na Cmentarzu Orląt i rozegrano towarzyski mecz z Polonią Chmielnicki na boisku Szkolar na Pohulance przy Cmentarzu Łyczakowskim[42]. Pogoń wygrała 2:0 po bramkach Pawła Winiarskiego. Na mecz przybyły delegacje polskiego sejmu i senatu, zabrakło jednak przedstawicieli PZPN. Reaktywacja Pogoni Lwów została entuzjastycznie przyjęta przez kibiców w Polsce[13]. Klubowi pomagało istniejące już wcześniej Stowarzyszenie Sympatyków LKS Pogoń Lwów (SSPL).

Towarzyski mecz Warty Poznań z Pogonią Lwów 2:2, rozegrany 12 września 2012 r. o godz. 17.00 na stadionie KS Warta w Poznaniu

W 2010 sponsorami klubu zostały firmy PZU Ukraina oraz Fabryka Farb i Lakierów Śnieżka. Już w lutym Pogoń miała okazję się zmierzyć z dawnymi mistrzami Polski (Garbarnią Kraków, Polonią Bytom i Szombierkami Bytom), biorąc udział w towarzyskim halowym Turnieju Zapomnianych Mistrzów w Bytomiu[43]. Wiosną Pogoń wystartowała w rozgrywkach ligi okręgowej obwodu lwowskiego. Wygrała je i uzyskała awans do Wyższej Ligi obwodowej (piąty szczebel)[44]. W 2011 współpracę z klubem rozpoczął PKP Cargo. Pierwsza drużyna regularnie rozgrywa mecze z polskimi drużynami na terenie RP, dotąd m.in. z Radomiakiem[45], Cracovią, Wartą Poznań, Siarką Tarnobrzeg, Koroną Kielce[46], Resovią[47], Stalą Mielec[48], Podlasiem Biała Podlaska[49], Polonią Leszno[50], Orlętami Radzyń Podlaski[51] i Polonią Słubice[52]. Ponadto klub nawiązał współpracę z Chrobrym Głogów[53], Polonią Przemyśl[54] i Strugiem Tyczyn[55]. Sezon 2011 Pogoń ukończyła na siódmym miejscu w tabeli Wyższej Ligi, lecz władze klubu postanowiły zgłosić drużynę do Premier Ligi lwowskiej (IV poziom)[56]. Debiutancki sezon zakończył się dla Pogoni siódmą pozycją w tabeli.

Od listopada 2012 klub wspiera spółka Trade Trans[57]. W 2013 powiatowy kompleks sportowy w Prudniku otrzymał imię „Tradycji Pogoni Lwów i Polonii Bytom”[58]. W rozgrywkach sezonu 2013 drużyna seniorów uplasowała się na dziewiątej pozycji w tabeli[59], rok później na dziesiątej[60]. Od 2013 roku Pogoń pozostaje drugim najwyżej notowanym lwowskim klubem po ukraińskich Karpatach. Kolejnym klubem partnerskim Pogoni została Barciczanka Barcice. Od stycznia 2015 sponsorem klubu jest Agencja Pracy OTTO[61]. Zespoły seniorskie i juniorskie regularnie uczestniczą w towarzyskich spotkaniach i turniejach na terenie Polski. Latem 2015 roku Pogoń rozegrała w Łodzi mecz towarzyski z ŁKS-em w ramach otwarcia nowego Stadionu Miejskiego[62]. Pogoń Lwów wzięła udział w turnieju w Prudniku z okazji 70-lecia Pogoni Prudnik, po którym podpisano umowę o współpracy między klubami[63]. Sezon 2015 pierwsza drużyna Pogoni zakończyła na dziewiątym, przedostatnim miejscu w IV lidze. Rok i dwa lata później uplasowała się ona na szóstej pozycji[64]. W rozgrywkach sezonu 2018 drużyna zajęła dziewiąte miejsce[65]. Z kolei w 2019 uplasowała się na najwyższym od momentu reaktywacji piątym miejscu[66], a zespół juniorów wywalczył trzecie z rzędu mistrzostwo obwodu lwowskiego[67]. Kolejny sezon, 2020 został z powodu pandemii COVID-19 rozegrany w skróconej formie dopiero w drugiej połowie roku. Drużyny Premier Ligi zostały podzielone na dwie sześciozespołowe grupy[68]; Pogoń w grupie A zajęła piąte miejsce.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Poszczególne sezony

[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywki sprzed I wojny światowej:

  • 1912: zdobycie miana drużyny pierwszej klasy
  • 1913: 3. miejsce w mistrzostwach Galicji
  • 1914: 3. miejsce w niedokończonych mistrzostwach Galicji

Rozgrywki od 1920:

Sezon Rozgrywki ligowe Uwagi Przeciwnicy Pogoni w polskich rozgrywkach
(pierwsze oficjalne mecze)
Liga Miejsce
1920 II Klasa A (Lwowski OZPN) 1 Pierwsze wielkie derby Lwowa pomiędzy Pogonią a Czarnymi w polskich rozgrywkach.
Rozgrywki niedokończone. 		Czarni Lwów
1921 MP Mistrzostwa Polski 4 1. miejsce we lwowskiej Klasie A. Cracovia, ŁKS Łódź, Polonia Warszawa, Warta Poznań
1922 Mistrzostwa Polski złoto 1 Gol Wacław Kuchar królem strzelców.
1. miejsce we lwowskiej Klasie A. 		Lechia Lwów, Lublinianka, Polonia Przemyśl (lub wcześniej),
Rewera Stanisławów, Ruch Chorzów
1923 Mistrzostwa Polski złoto 1 Gol Mieczysław Batsch królem strzelców.
1. miejsce we lwowskiej Klasie A. 		Hasmonea Lwów, Lauda Wilno, Wisła Kraków
1924 II Klasa A (Lwowski OZPN) 1/6 W sezonie 1924 mistrzostw Polski nie przeprowadzono.
Pogoń awansowała do Mistrzostw Polski 1925.
1925 MP Mistrzostwa Polski złoto 1 Pogoń Wilno
1926 Mistrzostwa Polski złoto 1 Gol Józef Garbień i Wacław Kuchar królami strzelców.
1. miejsce we lwowskiej Klasie A. Po sezonie Pogoń współtworzyła Ligę. 		Sparta Lwów (lub wcześniej)
1927 I Liga 4/14 Najwyższe zwycięstwo w Ekstraklasie:
3 września 1927: Pogoń Lwów – Legia Warszawa 11:2 		1. FC Katowice, Jutrzenka Kraków, Klub Turystów Łódź,
Legia Warszawa, TKS Toruń, Warszawianka
1928 Liga 6/15 Śląsk Świętochłowice
1929 Liga 9/13 Garbarnia Kraków
1930 Liga 7/12 ŁTSG Łódź
1931 Liga 4/12
1932 Liga srebro 2/12 WKS 22 pp Siedlce
1933 Liga srebro 2/12 Ostatnie ligowe wielkie derby Lwowa z Czarnymi.
1. miejsce w grupie wschodniej; 2. miejsce w grupie mistrzowskiej.
1934 Liga 6/12 Podgórze Kraków
1935 Liga srebro 2/11 Gol Michał Matyas królem strzelców.
1936 Liga 6/10 Dąb Katowice
1937 Liga 6/10 AKS Chorzów
1938 Liga 5/10 Śmigły Wilno
1939 Liga 3/10 Rozgrywki przerwane przez wybuch II wojny światowej. Union-Touring Łódź
2010 VII II liga (obwód lwowski, gr. B, podgr. Lwów) 1/4 Awans do Wyższej Ligi z pominięciem I ligi.
2011 V Wyższa Liga (obwód lwowski) 7/10 Po sezonie klub zgłoszono do Premier Ligi.
2012 IV Premier Liga (obwód lwowski) 7/10
2013 Premier Liga (obwód lwowski) 9/12
2014 Premier Liga (obwód lwowski) 10/12
2015 Premier Liga (obwód lwowski) 9/10
2016 Premier Liga (obwód lwowski) 6/12
2017 Premier Liga (obwód lwowski) 6/14
2018 Premier Liga (obwód lwowski) 9/13
2019 Premier Liga (obwód lwowski) 5/14
2020 Premier Liga (obwód lwowski) 9/12 5. miejsce w grupie A, rozgrywki toczono w dwóch grupach po sześć drużyn.
2021 Premier Liga (obwód lwowski) 9/13

Pogoń w rozgrywkach

[edytuj | edytuj kod]

Liga polska

[edytuj | edytuj kod]

Działacze Pogoni byli jednymi z głównych inicjatorów utworzenia jednolitych, ogólnokrajowych rozgrywek ligowych w Polsce. Do porozumienia pomiędzy klubami doszło na przełomie 1926 i 1927. Klub rozegrał w najwyższej klasie rozgrywkowej 13 sezonów (1927–1939). Koniec tej serii nastąpił w 1939 po agresji Niemiec na Polskę. Po 1945 wskutek zmiany granic klub nie istniał, a po reaktywacji w 2009, pomimo chęci zarządu, PZPN nie wyraził zgody na uczestnictwo w polskich rozgrywkach[69].

W swej dotychczasowej ekstraklasowej historii Pogoń trzykrotnie była druga w tabeli końcowej.

Bilans Pogoni w ekstraklasie
Mecze (sezony) Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki strzelone Bramki stracone
273 (13) 130 44 99 537 439

Rywalizacja lokalna

[edytuj | edytuj kod]

Wielkie derby Lwowa

[edytuj | edytuj kod]

Wielkie derby Lwowa Pogoni z Czarnymi przed wybuchem II wojny światowej należały do najważniejszych w Polsce.

Pierwszy mecz pomiędzy Pogonią i Czarnymi datuje się na 1907[70] 10 kwietnia 1927 na stadionie Czarnych rozegrano natomiast premierowe ligowe derby, które zakończyły się sukcesem gospodarzy (3:1).

Mecze ligowe
Mecze Zwycięstwa Pogoni Remisy Zwycięstwa Czarnych Bramki dla Pogoni Bramki dla Czarnych
14 8 4 2 21 10

Inni lokalni rywale

[edytuj | edytuj kod]

Oprócz Czarnych, Pogoń rozgrywała również mecze ligowe z innymi lwowskimi zespołami: Hasmoneą i Lechią.

Mecze ligowe
Mecze Zwycięstwa Pogoni Remisy Zwycięstwa Lechii Bramki dla Pogoni Bramki dla Lechii
2 2 0 0 8 1
Mecze ligowe
Mecze Zwycięstwa Pogoni Remisy Zwycięstwa Hasmonei Bramki dla Pogoni Bramki dla Hasmonei
4 2 1 1 8 4

Barwy i herb

[edytuj | edytuj kod]
Logotyp Pogoni

W 1907 roku dwaj młodzi członkowie Pogoni, dobrze zorientowani w futbolu europejskim, Karol Szajdej i Stanisław Polakiewicz dowiedzieli się z zagranicznego pisma o niebiesko-czerwonych kolorach czołowego wówczas angielskiego klubu Everton F.C. z Liverpoolu. Chcąc wzorować się na najlepszych Pogoń przyjęła właśnie takie barwy, dodając jednocześnie barwę białą[71].

Herbem klubu jest Pogoń na tarczy w niebiesko-czerwone pasy z napisem LKS "POGOŃ" LWÓW.

Stroje

[edytuj | edytuj kod]

Stroje Pogoni od początku jej istnienia opierały się na trzech tradycyjnych kolorach – białym, czerwonym i niebieskim. W 1906 roku koszule były w połowie białe, a w połowie czerwone. Całość dopełniały niebieskie spodenki. Następnie pojawiły się białe koszule w pionowe niebieskie pasy. Później Pogończycy występowali zarówno w kompletach niemal w całości białych, jak i takich, gdzie przeważały niebieski, bądź czerwony. W 1924 roku po raz pierwszy wprowadzono koszulki w najbardziej kojarzone z Pogonią niebiesko-czerwone pasy. Po kilkuletniej przerwy pasiaste koszule pojawiły się ponownie w 1936 roku. Przed wojną korzystano jeszcze ze strojów niebiesko-czerwonych, a także czerwono-białych.

Po reaktywacji w 2009 stroje Pogoni stanowią tradycyjne pasiaste koszulki, niebieskie spodenki oraz getry – czerwone lub niebieskie. Od 2010 komplety szyła duńska firma Hummel International. Od 2012 pierwszej drużynie stroje dostarcza polska firma Colo, a juniorom hiszpańska Joma.

1906
1907–1909
1910–1911
1911–1920
1914–1922
1916–1921
1923–1926
1924–1927
1924–1925
1928
1928
1931–1938
1936
1938
1938
2009–2011
2009–
2011–

Park sportowy im. Marszałka Polski Edwarda Śmigłego-Rydza

[edytuj | edytuj kod]
Szkic planowanej w 1938 rozbudowy kompleksu sportowego Pogoni
 Osobny artykuł: Park Sportowy im. Marszałka Polski Edwarda Śmigłego-Rydza we Lwowie.

1 maja 1913 uroczyście otwarto nowe boisko obok Parku Kilińskiego[72], przy ul. Kilińskiego 43. Trybuny mogły pomieścić 10 000 widzów. W meczu otwarcia Pogoń zwyciężyła Cracovię 3:1. Był to jednocześnie debiut Wacława Kuchara[73]. Obiekt zwyczajowo nazywano Stadionem za Rogatką Stryjską. 30 października 1938 nadano mu imię Marszałka Polski Edwarda Śmigłego-Rydza (Park sportowy imienia Marszałka Polski Edwarda Śmigłego-Rydza). Obecnie w miejscu, gdzie stał stadion, mieszczą się koszary wojskowe[27].

Po reaktywacji klub wynajmuje boiska do treningów i gry od klubów ukraińskich[74].

Zielona trybuna

[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej charakterystycznym miejscem stadionu były rosnące wokół boiska Pogoni kasztanowce, na które podczas meczów wspinali się batiarzy i za darmo z konarów obserwowali wydarzenia na boisku[27]. Każdy z kibiców miał swoją osobistą gałąź, a gałęzie te przechodziły z ojca na syna lub w innym wypadku zostawały w rodzinie[27][69]. Z kasztanowców w czasie spotkań dobywały się charakterystyczne gwizdy, będące zarówno oznaką satysfakcji z gry, jak i niezadowolenia (widzowie nie mogli bić braw, ponieważ musieli trzymać się drzewa[27]).

Piłkarze

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Pogoni Lwów.

Obecny skład

[edytuj | edytuj kod]
Stan na 4 grudnia 2020[75]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Witalij Gerda
21 BR Mikołaj Woronowski
3 OB Oleg Jacenko
6 OB Mychajło Maciupa
9 OB Władysław Bycko
17 OB Oleg Kisiel
17 OB Lubomir Korniew
22 OB Bogdan Wilczyński
25 PO Oleg Podlasecki
16 PO Adrian Hnatiw
Nr Poz. Piłkarz
5 PO Rusłan Grycyk
8 PO Jan Juzkiewicz
10 PO Roman Bojko
18 PO Bogdan Zastawny
11 NA Mychajło Bachariew
19 NA Józef Dudok
20 NA Jurij Kisiłowski
25 NA Witalij Kudryk
99 NA Uganda Kwame Obeng Adoma Eboa

Dotychczasowi prezesi

[edytuj | edytuj kod]

Funkcję prezesa lwowskiej Pogoni pełniło dotąd 14 osób. Większość z nich była profesorami lub żołnierzami w stopniu wyższego oficera.

Od 2009 prezesem Pogoni jest Marek Horbań[76].

Tadeusz Kuchar – szósty w historii prezes Pogoni, który sprawował tę funkcję w latach 1923–1924
Marek Horbań, prezes Pogoni od 2009
Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
1. Austro-Węgry dr Eugeniusz Piasecki 1907 1909
2. Austro-Węgry dr Jan Lubicz-Woytkowski 1910 1910
3. Austro-Węgry dr Stanisław Miziewicz 1910 1914
4. Austro-Węgry/Polska Rudolf Wacek 1914 1921
5. Polska Ludwik Koziebrodzki 1921 1923
6. Polska Tadeusz Kuchar 1924 1924
7. Polska Michał Parylak 1925 1925
8. Polska dr Włodzimierz Dzieduszycki 1926 1932
9. ppłk. Ludwik Lepiarz 1933 1934
10. dr Romuald Klimów 1935 1935
11. Kazimierz Protassewicz 1936 1936
12. ppłk. Eugeniusz Ślepecki 1937 1938
13. dr Jerzy Kozicki 15.10.1938 01.09.1939
14. UkrainaPolska Marek Horbań 2009 nadal

Dotychczasowi trenerzy

[edytuj | edytuj kod]

We lwowskim zespole funkcję trenera sprawowało 16 osób. Dwukrotnie robili to Austriak Karl Fischer, Karol Hanke i Ludwik Szabakiewicz. Najdłużej trenował Pogoń Fischer – ponad cztery lata. Przed II wojną światową sekcja piłkarska najczęściej miała jedynie kierownika, a trenerzy zatrudniani byli sporadycznie. Często funkcję tę spełniał jeden z zawodników, wyznaczany przez kierownictwo sekcji.

Od 2015 pierwszym szkoleniowcem jest Ukrainiec Witalij Łobasiuk[77].

Karol Hanke prowadził zespół Pogoni przez cztery sezony (1930–1931 i 1933–1934)
Ludwik Szabakiewicz – trener Pogoni w 1932 i w 1937
Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
1. Karel Vopalecký 1907 ?
2. István Skrabák ?.03.1921 ?.10.1921
3. Austria Karl Fischer wiosna 1922 jesień 1925
(3.) Austria Karl Fischer 01.04.1928 ?.08.1928
4. Czechosłowacja Otto Mazal-Škvajn 14.04.1929 25.08.1929
5. Władysław Olearczyk 1929 1929
6. Karol Hanke wiosna 1930 jesień 1931
7. Ludwik Szabakiewicz wiosna 1932 jesień 1932
(6.) Karol Hanke 1933 1934
8. György Molnár ?.03.1935 lato 1936
9. Wacław Kuchar 1936 1936
(7.) Ludwik Szabakiewicz jesień 1937 jesień 1937
10. Wacław Jeżewski wiosna 1938 jesień 1939
11. Ukraina Włodzimierz Mandziak ?.09.2008 jesień 2009
12. Polska Edward Marciński 17.03.2010 zima 2010
13. Ukraina Denis Czerniajew ?.02.2011 10.05.2012
14. Polska Mikołaj Buczak 10.05.2012 16.07.2012
15. Ukraina Konstantyn Lemiszko 16.07.2012 2015
16. Ukraina Witalij Łobasiuk 2015 obecnie

Kibice

[edytuj | edytuj kod]
Tekst i nuty Marszu Pogoni

Przed II wojną światową Pogoni kibicowali, lub sympatyzowali z nią wykładowcy i studenci Uniwersytetu im. Jana Kazimierza oraz Politechniki Lwowskiej, miejska palestra, oficerowie, artyści, dziennikarze i arystokracja[78].

Współcześnie fani klubu skupiają się wokół Stowarzyszenia Sympatyków Pogoni Lwów[79]. Stowarzyszenie zajmuje się zbieraniem pieniędzy na rzecz kresowych cmentarzy, kombatantów, polskich dzieci na Ukrainie i samego klubu[80]. Kibice Pogoni podejmują też współpracę z fanami innych drużyn, m.in. Legii Warszawa[81] i Śląska Wrocław[82].

W 2012 we współpracy z kibicami leszczyńskiej Unii zostały zaprojektowane fanowskie szaliki Pogoni[83][84].

Hymn

[edytuj | edytuj kod]

Hymnem lwowskiego klubu jest pieśń marszowa „Marsz Pogoni”, rozpisana na chór męski. Autorem słów i muzyki był Henryk Zbierzchowski.

Marsz Pogoni
1. Wiele w Polsce mamy drużyn,
Każda inny kolor ma.
Białą flagę wznoszą tchórze[85],
Nas nie nęci barwa ta.
Kolor czysty i bez kreski
To jest serc gorących znak,
Nasz czerwono jest niebieski,
Tak jak niebo i jak mak.
Przecudny tak Pogoni znak.
Ref. Naprzód, naprzód lwowska drużyno!
Dziś zaszczytne święcisz gody,
Kto w Pogoni, ten we krwi ma wino,
Z diabłem pójdzie też w zawody,
Niechaj zwycięstw wciąż seria nowa wieńczy łuki twoich bram,
Strzelaj bramki na chwałę Lwowa, Pogoń niechaj żyje nam!
2. W śniegu, błocie czy roztopie,
Chociaż wieje wietrzyk – łotr.
Kiedy Pogoń piłkę kopie,
Brawo bije święty Piotr.
Hubert aż z emocji sapie,
Cieszy się z Rzepichą Piast,
Święty Michał na swej szkapie
W galop puszcza się wśród gwiazd.
Skąd radość ta? To Pogoń gra.
Ref.: Naprzód...
3. W tempie i muskułów chrzęście,
Tak drużyna nasza gra.
Pogoń ma do Wacków szczęście,
Niechaj żyją Wacki dwa.
Komu Kuchar sos zgotuje,
Ten uczuje w gębie kwas.
Kogo Garbień wygarbuje,
Spokój ma na dłuższy czas.
Tempo i gest – to Pogoń jest.
Ref.: Naprzód...
4. Jeden kurczę lubi z rożna,
Drugi piwem pasie brzuch.
Nasz ideał: piłka nożna,
Wieczna walka, wieczny ruch.
Dyplomacja to utopie,
Polityka to jest chrzan.
Kto najlepiej piłkę kopie,
Ten jest władca, ten jest pan.
Więc ogniem żyj, kopaj co sił!
Ref.: Naprzód...

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Przed 1939 drużyna Pogoni rozegrała 167 spotkań międzynarodowych rywalizując w nich z zespołami z 12 państw (bilans: 60 wygranych, 23 remisy, 84 porażki)[86].

Rekordy klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Wacław Kuchar, zawodnik Pogoni w latach 1912–1935
Spirydion Albański, bramkarz Pogoni w latach 1928–1939
  • Liczba sezonów w najwyższej klasie rozgrywkowej: 13 (1927–1939)
  • Pierwsze zwycięstwo w ekstraklasie: 3 kwietnia 1927 Pogoń Lwów – Hasmonea Lwów 7:1 (3:0)
  • Najwyższe zwycięstwo w ekstraklasie: 3 września 1927 Pogoń Lwów – Legia Warszawa 11:2 (6:1)
  • Najwyższe zwycięstwo w mistrzostwach Polski: 1922 Pogoń Lwów – Ruch Hajduki Wielkie 12:0 i 1926 Pogoń Lwów – Lublinianka 12:0
  • Najwyższa porażka w ekstraklasie: 15 kwietnia 1928 Legia Warszawa – Pogoń Lwów 7:0 i 26 kwietnia 1931 Warta Poznań – Pogoń Lwów 7:0
  • Najwięcej meczów w historii: Wacław Kuchar – 1052
  • Najwięcej goli w historii: Wacław Kuchar – 1065

Rekordy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej meczów
Lp. Zawodnik Lata gry Finały MP Liga Razem
1. Spirydion Albański 1928–1939 – 234 234
2. Stanisław Deutschman 1925–1937 13 190 203
3. Wacław Kuchar 1921–1934 39 161 200
4. Alfred Zimmer 1927–1939 – 187 187
5. Leon Hanin 1930–1939 – 158 158
6. Michał Matyas 1929–1939 – 156 156
7. Wacław Jeżewski 1930–1939 – 153 153
8. Edmund Niechcioł-Majowski 1931–1939 – 142 142
9. Bronisław Fichtel 1923–1931 23 103 126
10. Ludwik Szabakiewicz 1923–1933 25 92 117
11. Karol Hanke 1925–1931 14 96 110
12. Józef Nahaczewski 1929–1936 – 109 109
13. Jan Wasiewicz 1933–1939 – 102 102
14. Mieczysław Batsch 1921–1929 41 50 91
15. Mieczysław Matyas 1929–1939 – 90 90
16. Albert Mauer 1925–1930 4 83 87
17. Józef Garbień 1921–1928 39 47 86
18. Władysław Olearczyk 1921–1928 36 36 72
18. Józef Słonecki 1921–1929 31 41 72
20. Antoni Komendo-Borowski 1933–1939 – 69 69


Najwięcej goli
Lp. Zawodnik Lata gry Finały MP Liga Razem
1. Wacław Kuchar 1921–1934 54 50 104
2. Michał Matyas 1929–1939 – 99 99
3. Mieczysław Batsch 1921–1929 50 27 77
4. Józef Garbień 1921–1928 32 29 61
5. Edmund Niechcioł-Majowski 1931–1939 – 53 53
6. Alfred Zimmer 1927–1939 – 39 39
7. Józef Nahaczewski 1929–1936 – 33 33
8. Włodzimierz Maurer 1928–1930 – 26 26
8. Mieczysław Matyas 1929–1939 – 26 26
10. Karol Hanke 1925–1931 2 20 22
10. Karol Kossok 1931 – 22 22


Królowie strzelców MP
Sezon Zawodnik Bramki
1922 Polska Wacław Kuchar 21
1923 Polska Mieczysław Batsch 17
1926 Polska Józef Garbień 11
Polska Wacław Kuchar
1935 Michał Matyas 22


Najwięcej występów w reprezentacji
Lp. Zawodnik Bramki
1. Wacław Kuchar 23
2. Spirydion Albański 18
Michał Matyas 18
4. Mieczysław Batsch 12
5. Jan Wasiewicz 11


Najwięcej goli w reprezentacji
Lp. Zawodnik Bramki
1. Mieczysław Batsch 8
2. Michał Matyas 7
3. Wacław Kuchar 5
4. Karol Kossok 3
5. Józef Garbień 2


Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Juliusz Szygowski: Tak się zaczynało. Chicago: 1972.
  2. ↑ a b pogonlwow.pl: LKS Pogoń. [dostęp 2013-08-16]. (pol.).
  3. ↑ a b c Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 6.
  4. ↑ pogon.lwow.net: Biuro. [dostęp 2016-09-08]. (pol.).
  5. ↑ 90minut.pl: Tabela wszech czasów Ekstraklasy (1927–2013). [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  6. ↑ pogon.lwow.net: Sekcja kolarska. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  7. ↑ tylkopilka.pl: Rekordy ekstraklasy, a więc coś do poczytania w oczekiwaniu na ligę.. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  8. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 5.
  9. ↑ Bogusław Kubisz. Daleki wykop. „POLITYKA - Pomocnik historyczny”. Z Kresów na Kresy. ISSN 2391-7717. 
  10. ↑ a b Marek Wesołowski, Historia Pogoni Lwów i Polonii Bytom [online], pogonprudnik.futbolowo.pl, 4 maja 2013 [dostęp 2022-07-15].
  11. ↑ a b Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 14.
  12. ↑ a b c pogon.lwow.net: Historia klubu. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  13. ↑ a b c d Krzysztof Kawęcki: Pogoń Lwów żyje!. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  14. ↑ a b Jacek Bryl. Kolebka – zapomniana?. „Biuletyn”. Nr 41, s. 27-30, Czerwiec 1981. Koło Lwowian w Londynie. 
  15. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 46.
  16. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 38.
  17. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 7.
  18. ↑ Janusz Kukulski: Pierwsze mecze, pierwsze bramki.... Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1988.
  19. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 61.
  20. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 79.
  21. ↑ tj. spoza Galicji
  22. ↑ Andrzej Gowarzewski: Liga polska. Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000. ISBN 83-88232-02-9.
  23. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 150.
  24. ↑ List ze Lwowa. „Stadjon”. Nr 13 (17), s. 5, 25 lipca 1923. 
  25. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 154.
  26. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 164.
  27. ↑ a b c d e f Łukasz Olkowicz: Swój klub, swoje szczęście. [dostęp 2013-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-04)]. (pol.).
  28. ↑ Lwowska „Pogoń” mistrzem Polski na r. 1926. „Od A do Z”. 3, s. 27, 15-31 grudnia 1926. 
  29. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 180.
  30. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 196.
  31. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 207.
  32. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 209.
  33. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 226.
  34. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 238.
  35. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 259.
  36. ↑ Bogdan Lupa: Dwa pożegnania. kuriergalicyjski.com, 2016-01-03. [dostęp 2020-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-18)]. (pol.).
  37. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 293.
  38. ↑ Dyplom. „Biuletyn”. Nr 43, s. 54, Czerwiec 1982. Koło Lwowian w Londynie. 
  39. ↑ Murzyni grają z Pogonią!. „Miesięczny Biuletyn Sportowy”, s. 1, Nr 8 z 2 lipca 1939. 
  40. ↑ mogiel.net: Poland. Ekstraklasa. History.. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  41. ↑ 1920–2005. 85 lat Polonii Bytom. Bytom: Towarzystwo Sportowe Polonia Bytom, 2005.
  42. ↑ resoviacy.pl: Reaktywacja lwowskiej Pogoni. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  43. ↑ Garbarnia Kraków wygrała Turniej Zapomnianych Mistrzów [online], www.90minut.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  44. ↑ Pogoń wygrywa Ligę Lwowa. pogon.lwow.net, 2010-10-09. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).
  45. ↑ Mecz towarzyski z okazji 100-lecia Radomiaka. pogon.lwow.net. [dostęp 2013-07-09]. (pol.).
  46. ↑ Korona Kielce 3-3 Pogoń Lwów (2) [online], www.90minut.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  47. ↑ resoviacy.pl - serwis informacyjny Resovia Rzeszów [online], www.resoviacy.pl [dostęp 2019-03-07].
  48. ↑ Stal Mielec 1-0 Pogoń Lwów (2) [online], www.90minut.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  49. ↑ Po raz pierwszy w Białej Podlaskiej zagrała Pogoń Lwów [online], www.kochampodlasie.pl [dostęp 2017-11-15].
  50. ↑ Polonia 1912 Leszno [online], www.polonia1912.pl [dostęp 2018-08-31].
  51. ↑ Lubsport.Pl [online], www.lubsport.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  52. ↑ Słubice24.pl - Piłka nożna w Słubicach ma już 70 lat (foto) [online], www.slubice24.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  53. ↑ Chrobry Głogów awansował!!!. pogon.lwow.net, 2011-06-05. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).
  54. ↑ Umowa o współpracy. pogon.lwow.net, 2010-04-09. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).
  55. ↑ MKS Strug Tyczyn partnerem Pogoni. pogon.lwow.net, 2011-05-16. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).
  56. ↑ LKS „Pogoń” Lwów dwa lata po reaktywacji - wywiad z Markiem Horbaniem, prezesem klubu. pogon.lwow.net, 2010-10-09. [dostęp 2013-07-09]. (pol.).
  57. ↑ Pogoń Lwów ma nowego sponsora. pogon.lwow.net, 2012-11-29. [dostęp 2013-07-09]. (pol.).
  58. ↑ Jan Poniatyszyn, Orlik im. Tradycji „Pogoni” Lwów i „Polonii” Bytom [online], Radio Opole, 18 czerwca 2013 [dostęp 2024-01-19] (pol.).
  59. ↑ Zakończenie sezonu remisem z Szachtarem. pogon.lwow.net, 2013-12-10. [dostęp 2014-01-17]. (pol.).
  60. ↑ ПРЕМ'ЄР-ЛІГА. dufll.org.ua, 2014-11-30. [dostęp 2014-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-04)]. (ukr.).
  61. ↑ Nowy sponsor Pogoni Lwów. pogon.lwow.net, 2014-12-12. [dostęp 2015-01-06]. (pol.).
  62. ↑ Mecz ŁKS Łódź - Pogoń Lwów 2:1 [RELACJA LIVE, ZDJĘCIA] - Dzienniklodzki.pl [online], www.dzienniklodzki.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  63. ↑ Mieczysław Matczak, Lwowianie z głównym trofeum, „Tygodnik Prudnicki”, 26 (1278), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 24 czerwca 2015, s. 34, ISSN 1231-904X.
  64. ↑ СЕЗОН 2016/. ПРЕМ`ЄР ЛІГА ЛЬВІВСЬКОЇ ОБЛАСТІ. pogon.lviv.ua. [dostęp 2016-11-26]. (ukr.).
  65. ↑ ПРЕМ'ЄР-ЛІГА ЛЬВІВЩИНИ. ffl.org.ua. [dostęp 2018-11-23]. (ukr.).
  66. ↑ Eugeniusz Sało: Piłkarski prezent w roku jubileuszowym. pogon.lwow.net, 2019-11-05. [dostęp 2019-12-02]. (pol.).
  67. ↑ Eugeniusz Sało: Juniorzy Pogoni Lwów po raz trzeci mistrzami Premier Ligi Obwodu Lwowskiego. pogon.lwow.net, 2019-11-05. [dostęp 2019-12-02]. (pol.).
  68. ↑ Start ligi już 9 sierpnia !. pogon.lwow.net, 2020-08-04. [dostęp 2020-12-04]. (pol.).
  69. ↑ a b Krzysztof Marcinkiewicz: Pamiętajmy o Pogoni Lwów. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  70. ↑ futbolnet.net: Derbowy piątek (25). Czarni Lwów – Pogoń Lwów. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  71. ↑ Tomasz Wołek: Futbol-historie prawdziwe. Ożarów Mazowiecki: Firma Księgarska Olesiejuk, 2012.
  72. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 54.
  73. ↑ Księga Pamiątkowa 1939 ↓, s. 55.
  74. ↑ pogon.lwow.net: Pogoń Lwów zmienia stadion. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  75. ↑ pogon.lwow.net: Seniorzy. [dostęp 2020-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (pol.).
  76. ↑ pogon.lwow.net: Zarząd Klubu. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  77. ↑ Polskie Radio: Pogoń Lwów - klub, który przekracza granice. [dostęp 2016-09-07]. (pol.).
  78. ↑ Stefan Szczepłek: Polska! Biało-czerwoni!. Warszawa: Polityka Spółdzielnia Pracy, 2012.
  79. ↑ pogonlwow.pl: O SSPL. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  80. ↑ pogonlwow.pl: Wolontariat. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  81. ↑ legionisci.com: Pomoc dla Pogoni Lwów - rozliczenie zbiórki. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  82. ↑ wks.pl: Kibice Śląska pomogą Pogoni Lwów. [dostęp 2013-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-07)]. (pol.).
  83. ↑ elka.fm: SSKUL dla Pogoni Lwów. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  84. ↑ 1938.pl: Szalik "Wilno-Lwów". [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  85. ↑ Istnieje także inna wersja tego wersu (Czarną farbę lubi murzyn), nawiązująca do zespołu Czarnych Lwów.
  86. ↑ Paweł Hęciak. Pogoń – drużyna mojej młodości. „Biuletyn”. Nr 30, s. 10, Czerwiec 1976. Koło Lwowian w Londynie. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rudolf Wacek, Tadeusz Dręgiewicz, Marian Kobiak, Stanisław Polakiewicz: Księga Pamiątkowa Lwowskiego Klubu Sportowego »POGOŃ«. Lwów: LKS Pogoń, 1939, s. 548.
  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
Mistrzowie Polski w piłce nożnej
Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn
Sezony
Nieoficjalne
Finały MP
Liga
Finały MP
Liga
I liga
Puchar Polski
I liga
Ekstraklasa
Inne
Kluby w sezonie
2024/2025
  1. ↑ W 1951 tytuł mistrza Polski przyznano zdobywcy Pucharu Polski, a nie zwycięzcy ligi.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pogoń_Lwów_(piłka_nożna)&oldid=75008578”